Feiten … niets dan feiten
Column – Ferre Beyens, automotive-analist/journalist
Het is een feit dat de particuliere verkoop van elektrische auto’s in het slop zit. Het is ook een feit dat – in vergelijking met de vraag – de wereldwijde productie van EV’s veel te groot is. Wat de constructeurs met de neus op een ander economisch feit drukt: de gigantische investeringen in elektromagnetisch aangedreven auto’s, lonen van geen kant. Vraag het maar aan bijvoorbeeld Mercedes of VW, die in het eerste kwartaal van dit jaar hun winstcijfers beduidend zagen slinken. En hoeveel Amerikaanse dollar verliest Ford vandaag niet per verkochte Mustang Mach‑E, rekening houdend met de hoge ontwikkelingskosten van deze EV?
"Wetenschappelijke feiten over falende klimaatvoorspellingen moeten nog altijd wijken voor ad hoc verzonnen hypotheses"
Die economische treurigheid wordt niet enkel veroorzaakt door een ver onder de verwachtingen blijvende EV-verkoop. Er speelt meer, maar de vraag mag worden gesteld: vanwaar die lastige EV-verkoop?
Van afgeschrikte klanten en kwistig subsidiërende overheden. Er kan niet ontkend worden dat de overheid de elektrische auto zo hartstochtelijk – om niet te zeggen agressief – heeft opgedrongen dat – zeker correct nadenkende en technisch enigszins onderlegde – klanten afgeschrikt zijn geworden. Afschrikken doen ook de – voor de meeste autogebruikers – te hoge aanschafprijzen. Dat laatste is dan weer een feitelijk gevolg van die excessieve EV-ontwikkelingskost. EV-bouwers – die in de hoek zitten waar de economische klappen vallen – moeten ook nog optornen tegen een sterk oplopende concurrentie uit China. Land waarin de auto-industrie beduidend minder ontwricht wordt door klimaatalarm-totalitarisme. Land waar EV-constructeurs gesteund worden door een kwistig subsidiërende overheid. Met export-aangemoedigde en beter betaalbare EV ’s als resultaat.
Niet dat de toekomst van de Chinese EV-bouwers rooskleurig oogt. Het autosalon van Peking gaf die indruk, maar analisten voorspellen toch dat de weg van de Chinese EV-bouwer niet langer met rozen bezaaid ligt. Sinds Tesla prijsdalingen invoerde, is op de Chinese thuismarkt een prijzenoorlog aan de gang. En een oorlog maakt slachtoffers. Ook in China, waar – dat voorspellen analisten – een aantal fabrikanten met stopzetting van hun EV-activiteiten worden bedreigd. En zeggen dat Tesla ook op de Amerikaanse en Europese markten met prijsverlagingen een prijzenoorlog ontketende. Zowel in China als in Europa en in Amerika zal dit het auto-industriële landschap overhoopgooien. De minst sterke constructeur zal snel met één voet in het graf staan, de grootste autobouwers zullen nog groter worden. In China worden al acties ondernomen om fabriekssluitingen te vermijden. Of, hoe de op zijn eigen markt bedreigde Chinese EV-constructeur weldra, dankzij gulle steun van de lokale overheid, nog intensiever op zoek zal gaan naar internationaal afzetgebied.
Neen, de elektrische auto brengt niet die met trommelgeroffel geannonceerde industriële heilzaamheid. De EV-verkopen vallen fors tegen, de winsten dalen, de verliezen stijgen, fabriekssluitingen dreigen. Zelfs in China. Hoe is het zover kunnen komen? Waarom heeft de auto-industrie zich de elektrificatie zo gewillig laten opdringen? Waarom is bij die politiek opgedrongen fossiel/elektro-switch blind voorbijgegaan aan wetenschappelijk vastliggende feiten? Aan technologische waarheden die botsen met het klimaatalarm-paradigma als zou door de mens veroorzaakte CO2 de thermostaat zijn in de klimaatopwarming (intussen stiekem omgedoopt in klimaatverandering)? Feiten ook die vloekten met wat computermodellen voorliegen. Modellen die niet meer bleken te zijn dan nattevingerwerk. En dat confronteert met een ander feit: dat de wetenschappelijke waarheid over falende klimaatvoorspellingen het nog altijd niet kan winnen van ad hoc verzonnen hypotheses.
EV’s worden opgedrongen, zogezegd om het klimaat ten gunste te zijn. Opgedrongen zowaar door politiekers die de gewichtigste bron van een CO2-neutrale EV-voeding ondoordacht gingen uitfaseren. Als doodgravers van de kernenergie beseffen ze het feit niet dat enkel nucleair het ‘verderfelijke’ fossiel kan vervangen. Niet de overgesubsidieerde, horizonvernietigende vogelhakselaars. Niet de met steenkool in China gefabriceerde zonnepanelen. Niet de pas echt CO2 uitbrakende gascentrales. En hier is nog een feit voor de grafdelvers van kernenergie: er is vandaag al te weinig betrouwbare stroomopwekking en te veel instabiele zon- en windenergie. Wat leidt tot een onstabiel stroomnet. Klimaatgunstig? Feit: een offshorewindpark in Nederland kan mits € 4,5 miljard subsidies tegen 2100 de klimaatopwarming met 0,00000468 °C met net geen drie uur uitstellen...
Los van het feit dat CO2-neutrale energiebevoorrading haalbaar wordt, het geknoei met onze energiestrategie meteen stopt en belet wordt dat politiekers onze energiebevoorrading niet compleet naar de filistijnen helpen … nog dit: een recent rapport van de European Automobile Manufacturers' Association (ACEA) toont dat de beschikbaarheid van EV-laadinfrastructuur ontoereikend zal worden. Indien er in 2030 zoveel EV’s op de EU-markt moeten rijden zoals ons nu wordt opgedrongen, zal er ook een ‘veel’ bredere beschikbaarheid van openbare laadpunten nodig zijn. De door ACEA-becijferde 'laadstructuurkloof' is veel groter dan wat de Europese Commissie preciseert. In 23 werden in de EU 150.000 openbare laadpunten geplaatst (3.000/week). Tegen 2030 hoopt de EC 3,5 miljoen laadpunten te installeren (8.000/week) of bijna drie keer meer dan het laatste jaarlijkse installatiepercentage. Indien de EU zich halsstarrig vastklampt aan die absurde CO2-reducties, zullen – zo berekende ACEA – tegen 2030 echter 8,8 miljoen openbare laadpunten nodig zijn. Weet dan, 1,2 miljoen stuks/jaar extra (meer dan 22.000/week), zeven keer het jaarlijkse installatiepercentage van 2023. En dan nog te hopen dat tegen die tijd het nu al instabiele net, voldoende CO2-neutrale stroom kan leveren om de dorst van die 9 miljoen openbare laadpalen te laven...
