Vloeken in de klimaatkerk
Column – Ferre Beyens, automotive-analist/journalist
Mensen die niet geloven dat de aarde rond is? Simpelen van geest die de prille kosmos-heldhaftigheden ener Yury Gagarin, Alan Shepard of John Glenn pure verzinsels noemen? Ze bestaan. Stervelingen die op een wereldkaart Europa niet kunnen aanwijzen, die watt en wattuur nauwelijks weten te onderscheiden maar wel kritiekloos de totale overschakeling op hernieuwbare energie bijvallen? Zij bestaan nog. Belazerd door transitieleugens blijven ze stekeblind voor feiten en cijfers. Weigeren ze aan te nemen dat in 2024 nauwelijks vijf procent van de mondiale energieconsumptie te danken was aan zonne- of windproductie. Miljarden aan subsidies in zonne- en wind-‘fut’ ten spijt, draait de op deze ronde aardkloot existerende samenleving voor 95% op probate nucleaire, steenkool-, olie- of gasenergie.
"Kilowatts moeten ergens vandaan komen en dat zal niet alleen van zonneparken en windturbines zijn"
De mondiale energiecijfers plaatsen de gepredikte energiewende in een daglicht dat de klimaatactivist ongelukkig stemt. Het wereldwijde energieverbruik, gemeten in terawattuur en in termen van directe primaire energie, confronteert met cijfers die klinken als een vloek in de Groene klimaatkerk. Blijkt uit de statistieken dat de met miljarden gesubsidieerde en gefavoriseerde wind- en zonneproductie allerlaagst is. Erger nog: we kunnen niet zonder fossiel, de duivel voor de duurzame-energiegelovigen.
Het aandeel van zonne- en windproductie toont uiteraard regionale verschillen. En natuurlijk zullen klimaatactivisten die regionale verschillen gebruiken om de aangehaalde cijfers, met betrekking tot de wereldwijde energieconsumptie, als wankel of zelfs onjuist te betitelen. Niet omdat het datatechnisch te betwijfelen valt. Wel omdat de slotbevindingen stevig indruisen tegen hun "waarheid". Tegen hun, door ‘onafhankelijke’ studies geratificeerde geloofsleer. Tegen die gesubsidieerde onderzoeken, waarvan de uitkomst enkel bevestigt wat voor de geldschieters bewezen moest worden.
Zon en wind kunnen de totale Chinese energievraag voor slechts 9% ondersteunen. Wie mocht twijfelen aan de hierboven geciteerde, miezerige aandelen van wind- en zonne-‘daadkracht’ in het totale mondiale energieverbruik, verwijzen we naar het artikel Global Primary Energy van Our World in Data, waar de cijfers zwart op wit te vinden zijn. Men zal er ook vinden dat de transitie naar hernieuwbare energie een specifiek Europees probleem dreigt te worden. Voor Afrika vraagt dat geen verduidelijking. Ook in de USA ligt men niet langer wakker van die ‘grote omschakeling’. China heeft die ‘geneeskrachtige’ transitie nooit ernstig genomen en doet dat vandaag ook niet. Zon en wind vertegenwoordigen er 9% van het totale energieverbruik. Intussen investeren de Chinezen fors in nucleair, want betrouwbaar. Daarnaast wordt volop ingezet op steenkool, wegens financieel verantwoord.
Oude kolencentrales die men draaiende moet houden om de stroombevoorrading van een EV-batterijfabriek te vrijwaren? Ze bestaan. Niet enkel China, ook de USA moest ervaren dat kolencentrales noodzakelijk blijven om de energiebevoorrading te verzekeren. Groene klimaatdiscipelen vergeten dus wat graag de recente geschiedenis van het Lawrence Energy Center in Kansas. De pensioengerechtigde, kolengestookte elektriciteitscentrale moest actief blijven om de stroomtoevoer van een nieuwe EV-batterijfabriek veilig te stellen. De ontoereikendheid van alternatief gegenereerde stroom werd daarmee op zijn pijnlijkst hardgemaakt. Deze accufabriek slurpt tussen de 200 en 250 megawatt aan stroom, genoeg om een kleine stad elektrisch te bevoorraden.
De Panasonic-batterijfabriek voor EV’s in De Soto, Kansas ‘zou’ de overschakeling naar hernieuwbare energie helpen versnellen. Panasonic zou voor de installatie van deze faciliteit 6,8 miljard dollar ontvangen van de Inflation Reduction Act, als onderdeel van het zaligmakende streven om in de USA het fossiele hoofdstuk te kunnen afsluiten. Niet dus. Deze accuproductie kon niet zonder de inzet van meer fossiele brandstoffen. In Kansas heeft het gul met subsidies smijtende Inflation Reduction Act alvast de levensduur van een kolengestookte elektriciteitscentrale verlengd. Het betreffende nutsbedrijf blijft steenkool verbranden en zal geleidelijk overschakelen op aardgas. Van fossiel naar … opnieuw fossiel bijgevolg.
Elektriciteit moet ergens vandaan komen en zonder inbreng van fossiel of nucleair valt dat met zonneparken en windturbines nooit te redden. Mensen die niet weten hoe elektriciteit wordt opgewekt of hoe een continu betrouwbaar stroomnet functioneert? Ze bestaan. In grote getale zowaar. Ze weten niet dat elektriciteit geen primaire energiebron is. Het is een drager van energie, die aan de andere kant van de koperverbinding uit een primaire energiebron is ontstaan. Dat ‘wordingsproces’ kan elektromagnetisch gebeuren, met een dynamo. Of zonder dynamo, hetzij chemisch of fotovoltaïsch. Wie weet wat stroommaken betekent, begrijpt wel dat kilowatts niet zomaar uit de lucht vallen. Als er meer EV-batterijen en (zeker niet vergeten) thuisaccu’s moeten worden geproduceerd, zal dat de energievraag fors doen stijgen. Het voorbeeld van de kolengestookte stroomcentrale in Kansas leert dat. Het illustreert bovendien dat fossiel-neutraal nog lang niet aan de orde is. Voeg daar die ‘CO2-neutrale’ EV’s aan toe, die hun krachten grotendeels puren uit probate, nucleaire, steenkool-, olie- en gasenergie. Nog zo’n vloek in de Groene klimaatkerk, die in deze lijnen eerder al weergalmde.
