400 pk of één motor te veel
Rijtest Volvo C40 Recharge Twin
Aan pk’s heeft de in Gent gebouwde Volvo C40 Recharge Twin geen gebrek. Ondanks zijn gewicht is er altijd veel meer vermogen en trekkracht voorradig dan echt nodig. Twee e-motoren van 204 pk maken van het zustermodel van de éénmotorige XC40 een supersnelle personenwagen die in 4,7 seconden van 0 tot 100 km/u sprint. De extra motor jaagt wel het stroomverbruik omhoog en dat heeft zo zijn gevolgen voor het rijbereik. Na een eerste testrit met Volvo’s nieuwste, restte ons dan ook de vraag: monteert Volvo hier een motor te veel?
Een eerste rijdynamische ontmoeting met de Volvo C40 Recharge Twin roept niet voor het eerst dergelijke vragen op. Met dezelfde bedenkingen eindigen we de jongste tijd meer elektrisch georiënteerde testritten. Het merendeel van de recentste EV’s kan ongetwijfeld een overaanbod aan pk’s en Newtonmeters worden verweten.
Bedenkingen
Heeft de geënthousiasmeerde EV echt nood aan dergelijke vermogens? Aan aandrijvingen die ware powerstormen genereren en – technologisch onontkoombaar – gulziger met de voorradige batterijcapaciteit omspringen? Aan elektromagnetisch, propulsieve krachtbronnen die acceleraties van 0 tot 100 km/u in minder dan 5 seconden etaleren? Geef toe, het gaat stilaan om belachelijke vermogens, die meteen op protest zouden stuiten als ze gegenereerd werden met de – intussen maatschappelijk vermaledijde – verbrandingsmotoren.
Stroomverbruik en actieradius
Zeker in de tweemotorige C40 Recharge van Volvo Cars – een constructeur die van nature gelauwerd wordt om zijn radicale e-strategie en het streven naar milieu-effectiviteit – mankeert het ons aan werkelijkheidszin. Uiteraard is er bij Volvo niet één ingenieur die ontkent dat heel veel vermogen en forse prestaties, stroomverbruik en rijbereik negatief beïnvloeden. Ook zij weten dat een overaanbod aan power – ook en zeker in EV’s – moeilijk te verzoenen valt met wat in het 'Grote Transitie'-tijdperk weergalmt als het energie-efficiënte strijdlied.
Ook Volvo-ingenieurs beseffen dat deze schitterend rijdende C40 ook met één e-motor minder door het autoleven kan. Minder duur, energie-efficiënter, minder in gewicht en minder bandenslijtage, meer rijbereik en met prestaties waarvoor beslist niet hoeft ondergedaan te worden voor concurrerende modellen. Het éénmotorige zustermodel, de XC40 Recharge is daar overigens het levende bewijs van.
De vraag naar een C40 Recharge (zonder Twin) klonk dan ook luid en terecht tijdens de internationale perspresentaties. En ja, er komt zeker een éénmotorige en nog 170 kW/231 pk straffe versie. Een technisch evenbeeld dus van de meer dan behoorlijk presterende XC40 Recharge.
Wanneer die afgeroomde C40-variant geïntroduceerd wordt? Snel … maar afhankelijk van de toevoer van elektronische bouwstenen, zo luidt het antwoord. Waarna blijkt dat Volvo toch maar eerst een elektrische XC40 Twin (met één motor te veel) zal lanceren. Pas daarna komt de minder halfgeleider behoeftige ‘one e-engine’ C40. Of hoe dat wachten weinig of niets van doen heeft met de gebrekkige toevoer van halfgeleidercomponenten.
Volvo C40 Recharge, Polestar 2 Dual Motor, Lynk & Co 01
De C40 is een XC40 met dezelfde wielbasis maar een ietsjes langer koetswerk. Een koets die naast een verlaagde daklijn ook een schuiner getekende achterklep meekrijgt. Verschil met de enorm populaire XC40 is wel dat deze coupé-achtige C40-broer enkel met elektrische aandrijving wordt aangeboden. Exit verbrandingsmotor dus.
Voor het overige zijn de verschillen tussen C40 en XC40 minimaal. Beiden rusten trouwens ook op het CMA-platform van de Geely-groep. Net als de Polestar 2 en de Lynk & Co 01.
Die laatste is immers het eerste model van Lynk & Co dat veeleer een mobiliteitsconcept is dan wel een constructeur. Maar Lynk & Co is ook een submerk van het Chinese Geely, eigenaar dus van Volvo en Polestar. Al zijn er duidelijke koetswerkverschillen, die Lynk & Co 01 is technisch volkomen vergelijkbaar met de XC40. Dit alles verklaart ook waarom de uitsluitend in Gent gebouwde C40 Recharge Twin – productietechnisch beschouwd binnen het complete Geely-opzet – niet van vandaag op morgen als éénmotorige 170 kW/231 pk C40 Recharge van de assemblagelijn rijdt.
Digitaal en (happy) analoge bemoeienis
Coupé betekent dat de C40 minder interieur en laadruimte offreert dan de XC40. Al kan in de C40 zeker niet over gebrek aan bewegingsvrijheid geklaagd worden. Wat de laadruimte betreft: de ‘liquidatie’ van de verbrandingsmotor wordt met een 31 liter grote frunk (front trunk) gecompenseerd.
De overzichtelijke en degelijk afgewerkte cockpit werd overgenomen van de XC40. We zien dus een digitaal en in meerdere gewenste profielen in te stellen instrumentenbord.
In tegenstelling tot de XC40 doet het centraal gepositioneerde aanraakscherm geen beroep op eigen ontworpen software. Samenwerking met Google leidde tot Android-implementatie. Goed nieuws: ook Volvo wil niet aan gedigitaliseerde overengineering doen. Zodat audio- en klimaatinstellingen rechtstreeks te bedienen blijven en ‘analoge bemoeienis’ helpt voorkomen dat men te vaak doorheen ‘verkeersafleidende’ digitale menu’s moet surfen.
400 pk en 600 Newtonmeter
Met een e-motor van 150 kW/204 pk en 330 Nm werklust op voor- en achteras beschikt de C40 Recharge over een totaal vermogen van 408 pk en 660 Nm. Met een lichaamsgewicht van 2,2 ton flitst deze overvloedig bekrachtigde Volvo daarmee vanuit stilstand naar 100 km/u in amper 4,7 seconden. Heel veel power en bijster snel dus. Even snel als de Polestar 2 Dual Motor die – zoals eerder gemeld – met dezelfde Twin-aandrijflijn en identieke batterij het verkeer in kan.
Rijden
De C40 Recharge Twin wordt automatisch gestart van zodra de sleutel in het interieur wordt gedetecteerd. Het ‘one pedal’-systeem verhoogt de energierecuperatie met steviger remmen op de motor. Dit van zodra de voet van het stroompedaal gaat. Die extra energierecuperatie maakt dat het klassiek remmen minder aan de orde is.
Met twee straffe e-motoren – één voor en één achter – is de C40 Recharge Twin een van nature, elektronisch gesuperviseerde vierwielaandrijver. Mede door zijn hoge gewicht ligt hij stevig op de weg, voelt hij bijzonder stabiel aan en demonstreert hij een vlekkeloze koersvastheid. Dit alles ook met dank aan het lage zwaartepunt, de ideale gewichtsverdeling tussen voor- en achteras en de gelijkmatig over de vier wielen verspreide aandrijfvermogens. Onmisbaar dit alles voor een auto als deze die (veel) meer power aan boord heeft dan datgene wat onder dagdagelijkse rijomstandigheden echt nodig is.
Niet goedkoop
Natuurlijk kan deze snel sprintende Volvo ook behouden door het verkeer geloodst worden. Maar wat moet men dan met die 200 pk te veel? Extra power die deze – voor het overige schitterende – auto aan stroomverbruik navenant laat optekenen. Hoger dan wat we in (weliswaar minder krachtige) vergelijkbare concurrerende modellen mochten noteren. Tijdens onze korte test slaagden we er moeilijk in om dat verbruik onder de 21,5 kWh/100 km te krijgen. Niemand twijfelt eraan – ook de Volvo-ingenieur niet – dat een versie met één e-motor zuiniger zal acteren en dat de prestaties zelfs dan nog meer dan bevredigend zullen zijn. Die motor minder zou ook prijsvoordeel opleveren. Goedkoop is deze potige Volvo S40 Recharge immers niet. Een stuk duurder alvast dan zijn technisch identieke Geely-neef: de Polestar 2 Dual Motor.
