DE DIESELLEUGEN REGEERT
COLUMN - FERRE BEYENS, AUTOMOTIVE ANALIST/JOURNALIST
Joseph Goebbels, minister van Volksvoorlichting en Propaganda en laatste rijkskanselier van nazi-Duitsland, wist dat het volk een vaak herhaalde leugen snel voor waarheid zag. Ene A. Hitler stelde: “Hoe groter de leugen, hoe meer mensen ze geloven." Ook vandaag nog blijkt die leugen een onvermijdelijke sociale smeerolie, hét efficiënte communicatiemiddel. Cees Hamelink, emeritus hoogleraar internationale communicatie, schreef in 2006 het boek 'Regeert de leugen'. Daarin confronteert hij de journalist met ongemakkelijkheid. Het beleid, commerciële invloeden, gehaaide marketeers en een peloton arglistige woordvoerders 'zuiveren' onze redactionele delfstof van enig kritisch reflex. Feiten bewust verzwijgen, leidt tot leugenachtigheid en zowel overheid als journalisten - zo stelt Hamelink - worden zo de grootste producenten van nepnieuws.
"De technologie werd en wordt te nadrukkelijk genegeerd in het dieseldebat"
Autojournalisten vormen in deze geen uitzondering. Waar bleef trouwens hun kritische reflex toen de dieseltechnologie in ongenade tuimelde bij de door religieuze hartstocht gedreven ecologist? Bij die religie die kritiek, relativering of nuance heiligschennis noemt? Waar zaten die gespecialiseerde scribenten om de met emopolitiek verwekte dieselleugens te ontkrachten? De feiten en cijfers waren (en zijn nog steeds) voorradig en tonen dat ook de dieselleugen als sociale smeerolie wordt gebruikt om de autoconsument geprofessionaliseerd te bedotten.
Werkt het complete autojournaille voor de 'blind-voor-technologica'-media? Voor redacties waarin negationisme het moet halen van de feiten en waar ze ijverig laboreren in antidieseltheologie, 'benzinefilie' of aan dieselalternatieven, die vol anomalieën en tegenstrijdigheden zitten en uiteindelijk schadelijker zijn dan de gevaren die men in dieseltechnologie meent te zien. Of waagden ze het niet om de pen te scherpen op die tegenstrijdigheden? Op gevaar persona non grata te worden, 'Kaltgestelt' door de zich tot latente zelfculpabilisering bekeerde automotivewereld? Want niet alleen journalisten, ook autoconstructeurs - zeker het soort dat zich qua dieselontwikkeling te vlug de kaas van het brood liet vreten - autofederaties, -clubs, toeleveranciers, autoleasers … allen hebben ze zich laten misleiden door gepolitiseerde, los van alle technische logica gespinde klimaat- en milieumaatregelen. Een leger van consulenten, fiscale raadgevers, ecologische en sociale mentoren, juristen … geen van allen gehinderd door enige kennis van thermodynamica dirigeert de hedendaagse automotive-industrie. Een bont allegaartje van technisch onkunde als onoverkomelijke handicap voor de zich aan concrete (wetenschappelijk vastgelegde) feiten en wetten te houden motoringenieur. De ingenieur gekluisterd door groene 'dictaten', zo absurd dat ze technisch niet te respecteren vallen. Of wel, maar niet zonder sjoemelen met de software ...
Of het gros van de autojournalisten dan technologische analfabeten zijn? Neen, maar van het gespecialiseerde gezelschap dat redacties van kranten, tijdschriften, websites, blogs, vlogs, tv en radiostations meestal afvaardigen, etaleert de grote meerderheid een bangelijke technologische leegheid. Of zij naar de technologische waarheid delven? De gave van het woord hebben ze ongetwijfeld, maar hun (technische) inhoud is te beperkt om de groene - altijd voor techniek allergische - doemdenkers tot rede te dwingen.
De 'diesel'leugen regeert. We schreven dat al in CarFix toen hoogleraar Hamelink nog typte aan een boek met de (bijna) zelfde titel en waarin hij stelde dat de mens, al de leugenachtigheid ten spijt, tezelfdertijd geobsedeerd blijft door de waarheid.
In het dieseldiscours is dat niet anders. Ruim een decennium al wil en durft CarFix daarom - geobsedeerd door technologische waarheid - de vermaledijde dieseltechnologie te benaderen. Waarmee we de wereldverbeteraars - die van 'weg-met-de-diesel' een prominente doelstelling maakte - uiteraard tegen de haren in strijken. Weet alvast dat het huidige informatieaanbod schreeuwt om minder volksbeïnvloeding en veel meer onderzoeksjournalistiek. Niet ieder medium moet trouwens blind blijven bij de omerta vanwege groene instellingen, die wel de diesel veroordelen maar stilzwijgend kinderarbeid moeten gedogen teneinde hun 'heilzaam' voorgestelde alternatieven realiseerbaar te maken.
In het dieselverhaal is immers meer aan de hand dan wat we in zelfverklaarde kwaliteitsmedia horen, zien of lezen. Zelfs technonerds detecteren achter die groene façade van het weg-met-de-diesel-discours intellectuele onwetendheid. Gewoon omdat de technologie in dit debat te nadrukkelijk genegeerd werd en nog steeds wordt.
