VAKMENSEN EN WETENSCHAPPELIJKE WETMATIGHEID
COLUMN - FERRE BEYENS, AUTOMOTIVE ANALIST/JOURNALIST
Automotivesectoren worden dagelijks geconfronteerd met theoretisch heilzaam luidende milieu- en energie-issues die, indien niet onmogelijk dan wel complex en veelal onbetaalbaar zijn. Technisch geschoolde vakmensen, die de automotivesector draaiende moeten houden, hebben tijdens hun opleiding geleerd hoe technologie zich altijd baseert op wetenschappelijke wetmatigheid. Of het nu gaat over thermodynamica, elektriciteit met of zonder dynamo, elektronica, warmteleer, pneumatiek, hydraulica, mechanica, dynamica, servotechnieken, fotochemie, elektromagnetisme, sterkteleer, algemene fysica, chemie, wiskunde, telematica, binaire computertaal of noem maar op: het draait allemaal om basiswetten, onwrikbare principes en bewezen stellingen. De wet van Ohm, Archimedes, Kirchoff, Boyle-Mariotte of de eerste, tweede en derde hoofdwet uit de thermodynamica? Stuk voor stuk betreft het een samenhang van overal en altijd aanwezige, op natuurwetenschappelijke feiten gebaseerde, exacte wetenschap. Houdt de praktiserende vakman daar heel even geen rekening mee, dan ontstaat er technische miserie. En neen, aan die niet te omzeilen wetmatigheid zal niets veranderen omdat in het parlement technologisch onkundige maar door klimaatwaanzin tot hysterie gedreven volksvertegenwoordigers, bij wijze van handje opsteken het democratisch meerderheidsprincipe laten zegevieren.
“Exacte wetenschap laat zich nooit of te nimmer politiek manipuleren”
Waar de politiek binnenstapt, vliegt – zoals in dit geval – de technologie buiten. Dat ontwikkelingsingenieurs en technici zo met technologische onredelijkheid moeten leven, blijft uiteraard onder de mediaradar. Een flink deel van de mainstreamjournalisten toont geen interesse in de politieke technologieverkrachting. Ze leggen hun oor liever te luisteren bij politici, die alleen principes dicteren die de eigen geldbeugel niet raken. Bovendien – zo wordt dagelijks bewezen – is de technologische kennis van die journalisten vaak te beperkt. Zij volgen Groen als het morele kompas. Niet vergeten trouwens dat er al journalisten in de ban gezwierd zijn omdat ze bedenkingen opperden bij de manier waarop Groen-gedreven beleidsmensen de maatschappij in het algemeen en de autoprofessional in het bijzonder in een dwangmatige greep houden.
Wie vandaag het woord verleent aan mensen die dat discutabele CO2-gepredik neersabelen – ook al zijn het academici – doet dat niet ongestraft. Vraag dat maar aan mensen die documentaires draaien, waarvan de inhoud niet strookt met datgene wat mainstreammedia en politiek ons nu al jaren voorliegen. Vraag het eens aan journalisten die het waagden het woord te verlenen aan nochtans realistisch redenerende academici. Of aan goedmenende reporters die bijna de pen moesten breken toen ze de indoctrinatie van de klimaatreligie via onze scholen en ideologisch gekleurde lessen op papier typten.
Als het niet gaat over ‘sjoemelende’ dieselsoftware blijven de meeste MSM-journalisten opvallend oppervlakkig in wat zou moeten doorgaan als technologische redactie. Het moet zijn dat gebrek aan technische dossierkennis de kijk-, luister- en koopcijfers geen kwaad doet. De geloofwaardigheid van hun media is er alvast niet mee geholpen. Aan feiten en bewijzen ontbreekt het niet om de bedenkelijke demagogie van de Groen-geïnspireerde en overgesubsidieerde drukkingsgroepen aan de kaak te stellen. Als sceptici uit de academische wereld dan met technologisch relevante inzichten de waarheid willen brengen, blijft de MSM-verslaggeving doorspekt met zielige kruiperigheid.
In automotivemiddens gaat men niet altijd vrijuit in die obstinate, technologische onbillijkheid. Ook de professionele autobusiness heeft in deze case boter op het hoofd. Als vakjournalisten rekenen we al lang niet meer op de steun van onze MSM-collegae. We weten dat die niet te vertrouwen zijn om de waarheid en complexiteit rond het automotive- gebeuren naar buiten te brengen en de apostelen van de klimaatreligie op hun plaats te zetten. Helaas zien we stilaan meer autoprofessionals hun technische bagage overboord kieperen. Zich aansluitend bij zogeheten ‘experten’, die door iet of wat ingenieur het schaamrood op de wangen gedebatteerd krijgen. Experten dan, gul vergoed door gesubsidieerde ‘verenigingen’ die eerst de politiek en daarna de pers de les lezen met bombastische, weinig concrete en allesbehalve transparante studies. Als professionals uit onze branche ook die weg opgaan … dan pas zijn er redenen om ons echt zorgen maken.
Waarom moet onze branche nog langer deze jammerlijke evolutie ondergaan? Waarom mogen en kunnen technisch ervaren vakmensen niet reageren nu de media koppig blijven weigeren om zich van de alsmaar gekker wordende klimaatkomedie te ontdoen? Want wie beter dan deze ‘doeners’ beseft dat de door de politiek geforceerde en geldverslindende ‘oplossingen’ tegen die klimaatopwarming – of was het voortaan klimaatverandering? – niets oplossen. Waarom protesteert de automotivebranche niet? Beseffen ze niet dat de groene idioterie leeft van leugens? Leugens over de kosten van hun heilzame alternatieve energiebronnen en nog veel meer leugens en scheeftrekkingen over de effectieve opbrengsten van – noem maar – windmolens. Of zijn wij de enigen die willen inzien dat van alle windmolens in dit land er niet één is die zonder zware (door wie gefinancierde?) subsidies ooit uit de kosten zal geraken?
CO2 is geen gif, geen milieuvervuiling maar een eerste levensbehoefte. Toch blijft het CO2-alarmisme met meer fictie dan feiten standhouden. Autoscribenten worden tijdens alle presentaties, gedurende technische workshops, op congressen en forums – jawel, uit de mond van automotiveprofessionals – volgepropt met die CO2-hype. Onafgebroken en altijd onder de hoofding tailpipe-emissie. Ook al is CO2 onschadelijk voor mens, dier en plant. Emissie gaat over giftige uitstoot. Over partikels, koolwaterstoffen, stikstofoxiden, koolstofmonoxide. Niet over CO2 als eerste levensbehoefte. En zie, toen in juli ll. De 40 °C een feit was, mocht de klimaatkerk straffeloos en zonder enige wetenschappelijke tegenspraak CO2 als oorzaak beschuldigen. Alsof die hitte vermeden was geweest indien de mens 50 jaar geleden zijn centen aan ‘aflaten’, aan crimineel geïnde CO2-taksen, uit de geldbeugel had laten stelen. MSM-fantasten hebben in die warme dagen niet vermeld dat de hitte in België voor meer dan 50% het gevolg van verstedelijking is, van het hitte-eilandeffect, van meer beton en minder bomen. En niet van CO2, zoals satellietfoto’s toonden. Nergens – behalve in de vorige CarFix – vernamen we dat waterdamp een veel sterker broeikasgas is dan CO2. En, behalve op sociale media viel nergens te bespeuren dat in de zomer van 1911 in Frankrijk tienduizenden mensen stierven tijdens een extreme hittegolf, die toen – evenmin als vandaag – aan het levensbehoeftige CO2 te wijten was ...
